Τα συναισθήματα βραβεύονται …

Καλημέρα ή καλησπέρα σας, αναλόγως πάντα την ώρα που διαβάζετε αυτό το άρθρο.

Τα τελευταία πέντε χρόνια, η χώρα μας (ναι, αυτή η μικρή και ταλαιπωρημένη Ελλάδα), έχει την τύχη να φιλοξενεί έναν από τους μεγαλύτερους διαγωνισμούς φωτογραφίας γάμου στον κόσμο, τον λεγόμενο PhotoWeddingStories. Στο εν λόγω διαγωνισμό λοιπόν, όλοι εμείς οι Έλληνες, αλλά και ξένοι φωτογράφοι από κάθε γωνιά του πλανήτη, διαγωνιζόμαστε με τις φωτογραφίες μας για την ανάδειξη των καλύτερων της χρονιάς. Τώρα θα μου πείτε γιατί να το κάνω αυτό… οι λόγοι είναι πολλοί, ένας από αυτούς είναι γιατί μέσα από τέτοιου είδους διαγωνισμούς βλέπουμε τον ανταγωνισμό, τις διεθνείς τάσεις στην φωτογραφία, αλλά και μαθαίνουμε πολλά χρήσιμα πράγματα από σχόλια των κριτών, πόσο δε μάλλον όταν πρόκειται για διεθνούς φήμης καταξιωμένους φωτογράφους γάμου με πολλά βραβεία και διακρίσεις στο βιογραφικό τους, αλλά και με διεθνή εμπειρία πάνω σε αυτό το αντικείμενο.

Έτσι λοιπόν πρίν από λίγο καιρό και συγκεκριμένα τις πρώτες μέρες του Νοεμβρίου, έστειλα και εγώ τρεις ασπρόμαυρες φωτογραφίες στον διαγωνισμό αυτό, τις οποίες θεώρησα πως είναι αντιπροσωπευτικές. Συγκεκριμένα, αναφέρομαι σε τρεις φωτογραφίες που δημιούργησα με μεγάλη χαρά, έχοντας ένα καλό προαίσθημα για αυτές. Τελικά το προαίσθημα ήταν σωστό.

Η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν η πρώτη μου συμμετοχή σε διαγωνισμό, αλλά η συγκεκριμένη ήταν ίσως η πιο καλή για εμένα, και αυτό γιατί διαπίστωσα πως οι φωτογραφίες μου μπορούν πλέον να ανταγωνιστούν σε τεχνική και αποτέλεσμα, εκείνες μεγάλων φωτογράφων του κόσμου. Όπως καταλαβαίνετε, αυτό είναι σημαντικό για πολλούς λόγους, με κυριότερο το γεγονός ότι μου έδωσε μια παραπάνω ώθηση να παλέψω, να εμπλουτίσω τις γνώσεις μου και να εξελιχθώ, ώστε να ικανοποιήσω τη δίψα μου για δημιουργία…

Η αναμονή δεν ήταν μεγάλη καθώς έστειλα τις φωτογραφίες μου 2 μέρες πριν κλείσει ο διαγωνισμός και τέσσερις μέρες μετά πήραμε τα αποτελέσματα, αλλά όπως και να το κάνουμε, όσες μέρες και να περιμένεις, η αγωνία είναι μεγάλη και αυτό, γιατί ο διαγωνισμός είναι παγκόσμιος.

Αισθάνομαι τυχερός από κάθε άποψη, καθώς όχι μόνο βραβεύτηκαν οι φωτογραφίες μου με Silver Award, αλλά κριτές ήταν τρεις φωτογράφοι που θαυμάζω και λατρεύω. Ο λόγος για τον φίλο και μέντορά μου στην φωτογραφία γάμου, τον Ιταλό Salvatore Dimino (σ.σ. ο Salvatore είναι ένας φωτογράφος με δικό του στιλ, με τεράστιες επιρροές από την αναγέννηση και τους μεγάλους ζωγράφους της), τον επίσης μεγάλο φωτογράφο Yervant Zanazanian, ο οποίος έχει αλλάξει την ιστορία της φωτογραφίας γάμου δύο, ίσως και τρεις φορές μέχρι τώρα στην ζωή του και τον Ασιάτη CM Leung, με ένα δικό του μοναδικό στιλ που πολλοί από εμάς «ζηλεύουμε».

Βέβαια στο τέλος αυτού του κειμένου πρέπει να πω ότι όλα αυτά δεν θα είχαν καμία απολύτως σημασία αν δεν είχα δίπλα μου ανθρώπους να με στηρίζουν καθημερινά, όπως οι συνεργάτες μου, οι δάσκαλοί μου, η γυναίκα μου, η κόρη μου και πάνω από όλα εσείς που με εμπιστεύεστε όλα αυτά τα χρόνια να φωτογραφίζω τους γάμους σας και να καταγράφω μέσα από τον φακό μου όλες εκείνες τις στιγμές που πρέπει να μένουν για πάντα στην ιστορία της οικογένειάς σας. Αυτές οι στιγμές είναι που κάνουν τόσο πολύτιμη την σχέση μας και με ωθούν να θέλω να κάνω κάθε φορά το καλύτερο για εσάς μέσα από την συνεχή μου βελτίωση. Όπως άλλωστε κάποτε είπε κάποιος,

“Δεν μπορείς να είσαι ο καλύτερος γιατί αυτός δεν υπάρχει, μπορείς μόνο κάθε μέρα να είσαι καλύτερος από την προηγούμενη”…